یادداشت ویلیآم؛

        خب چون اولین جنایی ای بود که خوندم خیلی تو حدس زدنش افتضاح بودم. یکی از نکته های مثبت این بود که کرکتر ها با فکرهاشون گمراهت میکردن. دومی هم این بود که تقریبا همه ی کرکتر ها مشکل روانی داشتن، مثلا پروتاگونیستِ داستان اسکیزوفرنی داشت و چیزایی که می‌گفت شاید حقیقی نبودن و اینطوری هیچ حدس درستی نمی تونستی بزنی😅

اگه انتقادی بهش وارد باشه اینه که اکثر جذابیت کتاب، برای پنجاه درصد آخر کتابه و اوایلش یه کم یه نواخته.

به نظرم داستانش می‌تونه برا خیلی ها جذاب باشه، مخصوصا کسایی که پایان خوش نمی‌پسندن.

امیدوارم ازش لذت ببرین.