یادداشت پارسا نوروزی

        دیالوگ های شاعرانه... بهترین توصیف از این کتاب است. شعر نیست، به نظر منِ ناچیز، اینها شعر نبود... حتا شعر سپید که آکنده از روایتی فضا محور است.
در میان این گفتگو ها، که گاه به ریتسوس سر می‌زند گاه به بورخس و گاه به کدکنی (!) بعضن می‌شود دیالوگ های خوبی را جست. اما من با عموم دیالوگ ها ارتباط برقرار نکردم و دیگر نام ایشان ( ارمن ) را بر روی جلد هیچکدام از کتاب های جدیدم نخواهم دید...