یادداشت مریم محسنی‌زاده

        دعاها مثل درسنامه‌هایی هستند که شیوهٔ سخن گفتن و درخواست کردن از خدا را به ما می‌آموزند.
"بشنو از نی" تحلیل فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی است.
آقای صفایی دعای ابوحمزه را به دوازده مرحله تقسیم می‌کند: توجه، حیرت و تنهایی، امن، حمد، قصد، اقرار، اعتذار، طلب، خستگی و درگیری، ایمان، توحید، خواسته‌ها و نیازها.
در ابتدای کتاب، به اهمیت قرائت و تثبیت قرآن اشاره می‌شود. سپس سه گونه دعا برشمرده می‌گردد. 
شرط اول دعا کردن، تمرکز و حضور است؛ یعنی آن چیز خواسته و نیاز ما باشد. اگر نیاز احساس شد، با تمام وجود خواسته بیان می‌شود و فرد از امکانات استفاده می‌کند تا به خواسته‌اش برسد.
 دعا باید ما را به حضور و خلوت برساند. عظمت دعاها در این است که انسان را به شهود، دیدار و نظارت بر خویش سوق می‌دهند، در او همّتی می‌ریزند و با درک خسارت‌ها برای او ندامت و حسرتی را زنده می‌کنند. با امیدهایی که به او می‌دهند، نیروی عظیم و متراکم حسرت و ندامت را تبدیل به تحرّک بیشتر و رفتن سریع‌تر می‌کنند.