یادداشت

        "حسین وارث آدم" نوشته ی علی شریعتی است که هفت بخش دارد و هرفصل دارای مطالبی جداگانه است اما چون از یک اندیشه پیروی می‌کند در قالب یک کتاب کنار هم جمع شده اند. کتاب حاضر در مورد شهید و فرهنگ شهادت است. قلم علی شریعتی همیشه با تشبیه ها و تضادهای جالب توجهی همراه است و ایشان از نظر من مطالب را هرچند جدی شعرگون مطرح می کنند و این کتاب از این حیث بسیار برای خواننده جذاب خواهد بود. نویسنده به زیبایی عاشورا را با تمام غم خود به تصویر می کشد. در قسمتی از کتاب این توصیف زیبا را بیان کرده و من در اینجا به بخش کوچکی از آن اشاره می کنم: "در زندگی توده مردم ما که توده ای انباشته از عقده ها و رنج ها و جراحت هاست و آرزوهای مرده و امیدهای به باد رفته و خواسته های سرکوفته و عشق های بی سرانجام و خشم های فروخورده و همه نبایستن و نخواستن و نتوانستن و نگذاشتن و نشدن و نگفتن و نرفتن و نه و نه و نه.
عاشورا زانوی مهربان سرنهادن و دامن محرم گریستن نیز هست و در این فاجعه هولناک بشری هرکسی فاجعه ی خویشتن را می نالد."
با خواندن همین پاراگراف نفس در سینه حبس می شود. به شکلی که به سختی می توان از میان اینهمه مضمون و لغات پراحساس گذشت کرد و ادامه داد. این کتاب به‌قدری ملموس عاشورا را توصیف می کند که فارغ از قدرت کلام، نویسنده در ادای احساس درون کلمات تبحر ماهرانه‌ای به خرج داده.