یادداشت
1402/9/16
در کتاب‌های درسی‌مان همیشه گفته می‌شد که ویرگول نشانۀ درنگ یا مکثِ کوتاه است؛ یعنی هرجا احساس کردید جمله‌تان به مکث احتیاج دارد، آنجا باید ویرگول بگذارید. اما رحمان افشاری در این کتاب ادعای نویی مطرح می‌کند. لُبِ کلامش این است که ویرگول درنگ‌نما نیست، مرزنما و نحوبنیاد است: «مهم‌ترین کارکردِ ویرگول مشخص‌کردنِ تقسیم‌بندیِ جمله است تا خواننده معنای جمله و منظورِ نویسنده را بهتر بفهمد» (ص۳۹).
او در فصل‌های سوم و چهارمِ کتابِ حاضر، قواعدِ سلبی و ایجابیِ ویرگول‌گذاری را، با ذکرِ مثال، شرح داده است، که البته گاهی برخی از این قواعد متناقض و ناکافی به نظر می‌رسند. ازاین‌رو، شاید در آینده‌ای نزدیک و در فضایی مناسب‌تر، نقدی بر این کتاب نوشتم.
2
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.