یادداشت مریم علویان

        نیل گیمن در لباس کودکی هفت ساله، داستانی عمیق روایت می‌کند. تاثیرگذاری تک‌تک صحنه های داستان، غیرقابل انکار است. پیرنگ بسیار قوی و بنا به دلایل علت و معلولی فانتزی جلو می‌رود، شخصیت‌ها باورپذیر خلق شده‌اند و تم اثر بسیار قابل تامل است. ایده‌های زیادی از زبان شخصیت‌ها بیان می‌شود که مخاطب را درگیر می‌کند؛ مثل : هیچ دو آدمی روایت یکسانی از یک اتفاق ندارند.
فضاسازی ملتهب و رویاگونه‌ی اثر، به باورپذیری خطوط جانبی کمک کرده است و ایده‌ی معنایی این اثر گیمن هم که "ارزش‌مندی زندگی در دل ترس و غم" است، در تک‌تک لحظات داستان تنیده شده است و داستان، پایانش بسته است.