یادداشت محمدصادق اکبری

        سوال اصلی کتاب، بررسی این مسأله است که آیا بعد از قرن ۴ و ۵ قمری که دوران اوج و رشد تمدن و علوم اسلامی بوده، آیا از قرن ۶ به بعد دچار افول شده یا نه؟ 

زیباکلام افول علم از قرن ۶ به بعد را پیش فرض گرفته و این کتاب میخواهد این نظریه را رد کند اما در عمل به خاطر تخصص نویسنده در مسأله نجوم، عملا عدم افول علم در نجوم را با ذکر شواهد متعدد در قرن ششم تا دوازدهم را اثبات میکند و ورودی به دیگر علوم نمیکند و بررسی آن را به اهلش میسپارد

زیباکلام از عوامل افول به نگاه اشعری ها و خصوصا غزالی و مدرسه نظامیه اشاره میکند و این کتاب میخواهد این نظریه را رد کند و نشان میدهد که نگاه اشعری و غزالی و مدرسه نظامیه دخلی در افول علم نداشته است

کتاب به ابعاد مهم دیگر بحث که زیبا کلام و دیگران بحث کرده اند ورود نمیکند لذا کتاب در رد نظریه زیباکلام و دیگران، کامل و جامع نیست اما ناظر به همین بخشی که ورود کرده، خوب و عالی بحث کرده است

دیدن کتاب واقعیت و پندار نوشته سیدمصطفی تقوی مقدم که در رد نظریه زیباکلام نوشته شده هم لازم و ضروری است