یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        "...ناگهان فکر کردم چرا نقاشی کنم؟ چرا خودم‌ را به دو بعد محدود کنم وقتی می‌توانم با هر چیزی اثر هنری بسازم؟ با آتش، آب یا حتی بدن انسان. هر چیز! انگار چیزی در ذهنم جرقه زده باشد، فهمیدم هنرمند بودن یعنی بی‌اندازه داشتن. ..."
طبق اظهارات آبرامویچ، دیگر هنرمندان پست‌مدرن و نظریه‌پردازان این دوران می‌توان اظهار داشت که آزادی بی‌حد و حصر از مهم‌ترین المان‌های وضعیت پست‌مدرن می‌باشد. وضعیتی که لزومی هم نمی‌بیند نام هنر را با خود یدک بکشد چرا که ضد تعریف است. طبق گفته جوزف بویز دیگر هنرمند پست‌مدرن او تنها زمانی حاضر است نام هنرمند بر او گذارند که روی هر آدمی بتوان این نام را گذاشت.
نویسنده کتاب خودِ مارینا آبرامویچ است. او از زندگی، خطرات و ترس‌هایش به گونه‌ای سخن می‌گوید که به راحتی می‌توانیم ارتباطشان را با آثارش دریابیم. ترس از مار و خون از همین‌ دسته‌اند. گویی او در پرفورمنس‌هایش که گونه‌ای از هنر پست‌مدرن است با ترس‌هایش مواجه می‌شود.
کتاب پیش‌رو را به علاقه‌مندان و منتقدان پست‌مدرنیسم پیشنهاد می‌کنم. با مطالعه کتاب می‌توانیم به زندگی و نگاه یکی از معروف‌ترین هنرمندان این دوران نزدیک شویم.