داستان اول «سانشاین» یه پلات نسبتاً مشخصی داشت و پلات بقیه داستانها رو نمیشد راحت بفهمی. و خب بیشتر از همه جذابیت این مجموعه برام زبان و لحن هر داستان بود. بعضی جاها روایت اینقدر ذهنی میشد که واقعاً تو اون موقعیت داستان برام مهم نبود و فقط داشتم از مسیر لذت میبردم.