یادداشت زینب سادات فخرایی

        قبل از «سور بز»، «در زمانۀ پروانه‌ها» را خواندم و همین کمک کرد تا بدانم تروخیو یا بز کیست و چرا باید کشته شود. 
 قصه از اورانیا شروع می‌شود و با اورانیا ختم می‌شود. در این بین شخصیت‌های دیگری هم می‌آیند و بین زمان حال و گذشته و بسیار گذشته می‌چرخد تا از نگاه تمام شخصیت‌ها نشان دهد که بز با مردم دومینکین چه کرده و چرا از نگاه هرکدام از آدم‌های قصه، سزوار مرگ است. روایتی تلخ و کثیفی دارد که بین امید و ناامیدی جریان دارد. ناامیدی چون کشتن بز دردی را دوا نمی‌کند و امید چون اورانیا بالاخره حرف می‌زند. سور بز به خوبی نشان می‌دهد که کشتن دیکتاتور، پایان دیکتاتوری نیست و برای ادامه به یک رهبر نیاز است. 
بین این کتاب و «در زمانۀ پروانه‌ها» من پیشنهاد می‌کنم اول کتاب دومی را بخوانید؛ چون از نظر زمانی مقدم بر سور بز است.