یادداشت فهیمه شاکری‌ مهر

        ما نسلی بودیم که وقتی در دوره تحصیل می‌خواستن ترغیب‌مان کنند به تلاش و کم نیاوردن از قهرمانان و سختی‌های زندگی‌شان برای‌مان تعریف می‌کردند؛ در اکثر مواقع هم از فلان مخترع و دانشمند و فوتبالیست خارجی مثال می‌زدند.
 همان زمان هم قهرمان‌های ایرانی کم نداشتیم اما کم‌تر در چشم‌مان می‌کردند.
زیر نور شمع درس خواندن و بی‌پدری و فقر خارجی‌ها را در ذهن‌مان رژه می‌دادند. 
هر چند که شخصا نقل داستان‌ قدیمی‌های خودمان همیشه منِ نوعی را بیشتر ترغیب به پیشرفت و درس خواندن می‌کرد اما نکته این‌ست که آن زمان گذشت و تمام!
حالا به نظرم دیگر اصلا و ابدا وقت مثال‌های خارجی و بیگانه نیست، قدرت ما آن‌قدر زیاد شده که دشمن‌مان هم از ما می‌ترسد و باید روز به روز این قوی بودن بیشتر شود.
قدیم قهرمان داشتیم و شیوه بیان و مثال از آن‌ها ضعیف بود
اما حالا به خوبی می‌شود برای نسل جدید از قهرمان‌ها گفت و ارجاع‌شان داد به کتاب و فیلم و ...
کتاب "از چیزی نمی‌ترسیدم" زندگی‌نامه خودنوشت شهید حاج قاسم سلیمانی از دوره‌ی سخت زندگی او در کودکی و قدم قدم پیشرفت کردن‌های او می‌گوید. کتابی که حتما همه‌ی نسل‌ها خصوصا جوان‌ترها باید بخوانند تا بدانند زندگی قهرمان‌هایمان چطور بوده و چه درسی برای امثال ما دارد.