یادداشت معصومه توکلی

        کتابی با تصویرگری گرم و زیبا که قصد دارد با بازگویی قصهٔ آفرینش و ذکر شگفتی‌ها و گونه‌گونی خلقت، کودکان را متوجه مهربانی، قدرت و علم خداوند سازد.
با در نظر گرفتن گروه سنی مخاطب، برگردان به شعر ممکن است انتخاب خوبی برای ترجمه بوده باشد (من نسخهٔ اصل را ندیده‌ام و نمی‌دانم منظوم است یا منثور.) اما متأسفانه برگردان روانی نیست. وزن اشعار دائماً عوض می‌شود و بسیاری از ابیات ایراد قافیه دارند. جوری که منِ خوانندهٔ بزرگسالِ آشنا به شعر از پس خواندن بعضی قسمت‌ها  برنمی‌آیم چه رسد به کودک هفت-هشت ساله.
علاوه بر این تعابیر عجیب و نامأنوس در متن شعرها کم‌ نیست:

به گرگا گفته زیر نور مهتاب
بایستن و زوزه‌ای «برپا کنن»

زوزه را چه‌جوری می‌شود برپا کرد؟🤔

رو استخون‌هامونو خوب پوشونده
با پوست نرم و صاف و فوق‌العاده

مباد که خداوند روی استخوان را با پوست پوشانده باشد! وگرنه همهٔ ما «پوست و استخوان» بودیم!

بعضیا عاشق ریاضی و حساب و درسیم
بعضیامون تو ذهنمون یه های و هویی داریم

گیرم که از اشکال وزنی مصراع اول بگذریم، مصراع دوم دقیقاً به چه معناست یا قرار است کودک از آن چه بفهمد؟
آن‌وقت ماها که -احتمالاً حسب طبقه‌بندی رایج- عاشق ریاضی و حساب و درس نبوده‌ایم، توی ذهنمان یک های و هویی داریم؟

کلماتی مثل کروکودیل و پازل هم با باقی واژگان انتخاب شده تناسب ندارند و توی ذوق می‌زنند.

خلاصه که حیف باشد و برگردان به شعرهای خانم مریم اسلامی هم یادش به‌خیر باد!