یادداشت زهرا ساعدی

        سیزده، چهارده ساله که بودم تشنه کتاب خواندن بودم و کتاب مناسب سن من وجود نداشت. یعنی داشت ولی در کتاب‌فروشی‌های کوچک محلی پیدا نمی‌شد. البته گمانم به اندازه الان هم متنوع نبود. بعدها با رولد دال آشنا شدم و متوجه شدم چه‌قدر در آن سن کتابهایش را کم داشته‌ام. البته که کتابهایش برای من به سن محدود نیست و همین الان هم لذت می‌برم. ماتیلدا کتاب را دوست دارد و از تلویزیون بیزار است. دقیقا دو خصلتی که من هم دارم.  جادوی رولد دال و طنزش باعث شده این کتاب را بارها بخوانم.