یادداشت مرضیه سادات جعفرنژاد

        سلام این اولین یادداشت منه و می‌دونم بعدا قراره درمورد اینکه چرا اینجوری و با این کتاب شروع کردم، خودمو سرزنش کنم.
مستقیم می‌رم سراغ اصل مطلب:
درمورد کتاب کوچولوی خانوم عرفان نظرآهاری می‌نویسم. انقد کوچولو که کلش رو (اگه نخوای تفکر عمیقی داشته باشی ولی به درک خوبی از کتاب هم برسی) می‌شه در کمتر از ۲۵ دقیقه خوند.
روی جلد کتاب یه مُهر خورده: ادبیات عرفانی. واقعاً همینطوره. متن‌های کوتاهِ داستانی و فلسفی که هرکس برای خودش تعابیری می‌تونه داشته باشه و به احتمال زیاد شماها هم مثل من یک‌بخش‌درمیون موافق و مخالف خواهید بود. اما روند کتاب در نهایت رضایت‌بخشه، طوری که با خودت می‌گی: آخیش، حداقل سرانجامش به جای خوبی رسید. البته من تصور معانی والاتر و داستان خاص‌تری داشتم باتوجه به نمادهایی که انتخاب کرده بود. شایدم من نتونستم فلسفه‌ش رو درک کنم، احتمالاً همینطوره.
خب دیگه نمی‌دونم درموردش چی بگم؛ دوست ندارم برداشت‌های شخصیم روی تصور شما از کتاب اثر بذاره. در نهایت می‌گم که ارزش خوندن داره و اگه دوست دارید مدت زیادی فکر کنید که این الان منظورش چی بود؟ این کتاب رو بهتون پیشنهاد می‌کنم. 
پ.ن: ممنون از دوست عزیزم که این کتاب رو بهم هدیه داد. البته الان به تولد بعدیم نزدیک‌تریم تا قبلی و من از همین تریبون عذرخواهم که انقدر دیر خوندمش.