یادداشت کوثر فیروزآبادی

        از پر تکرار ترین دیالوگ های بچگیمون این بود:
_چرا باید کتاب بخونیم؟
_برای اینکه 《چیز》 یاد بگیریم!
و جالا بعد از چهارده سال کتابخوارِ دوست و فامیل بودن،برای اولین بار موفق شدم 《یاد گرفتن از یه کتاب》رو درک کنم.
از اینطور روایت ها که از نقطه صفر شروع میشه و به صد میرسه تا حالا خونده بودم،اما هیچوقت رمز اعداد بین صفر و صد رو نفهمیدم،تا این که این کتاب اومد و دونه دونه اون ها رو شمرد.خواننده حین خوندن کاملا میتونه از تجربیات مدیریتی یه شخص پخته بهره ببره،در حین اینکه به شدت از قلم شیرین و خوش خوان نویسنده لذت می بره.دلم نمیخواست به این راحتی به کتابی پنج ستاره بدم،ولی واقعا هیچ آتویی دستم نداد که به بهانه اش حداقل نیم ستاره کم کنم.😁
فقط حیف که این طور کتاب ها کمتر صداشون در میاد و چقدر افراد زیادی هستند که باید این چنین کتاب هایی رو بخونن....