یادداشت نیما اکبرخانی

        به پیشنهاد آقای کتاب‌فروش خریدم. بدون هیچ گونه آشنایی با غولی به نام دازای.
خوب راستش نفسم بند اومد. چقدر کتاب عجیب و فوق العاده‌ای بود و چقدر ازش چیز یاد گرفتم. از اون آثار شاخص بود.
داستان بهم ریختگی‌های یک خانواده ژاپنی در روزهای جنگ دوم جهانی.
مادر و دختر تنها موندن و پسر خانواده اعزام شده به جبهه اقیانوس آرام و ... 
کلا من لو ندم بهتره چون کل کتاب ۱۲۰ صفحه بیشت رو نیست.
نکته بعدی که برای تحریک شما به خوندن این کتاب باید بگم اینکه یه جستجوی کوچک هم در اینترنت کردم و فهمیدم که این نویسنده یعنی آقای «دازای» ۳۸ سال بیشتر نداشته که خودکشی می‌کنه ولی با همین سن کم چنان کاری کرده که مثلا موراکامی خودش رو به شدت متاثر از ایشون می‌دونه.
خلاصه که بخوانید.