یادداشت مریم شیخ‌زاده

                و بهترین کتاب از از مجموعه‌ی "کتاب‌های درسی که باید می‌خواندم" تا اینجا.
آیین همیشه بحث موردعلاقه‌ام محسوب می‌شده و زاویه‌ی نگاهی که این کتاب به این مباحث داشت واقعا خوندنی و جالب بود.  "ما" چطور تو جامعه شکل می‌گیره و آیین چطور افراد رو به هم پیوند می‌زنه. به‌نظرم جالب‌ترین بحث کتاب وقتیه که نظرات باتای درباره‌ی مرگ و قربانی رو مرور می‌کنه. اینکه قدرتِ عنصرِ طرد‌شده‌ای که تو هر جامعه‌ای پیدا می‌شه، توی شکل دادن اون "ما" موثرتره. یعنی مرگ  قدرت بیشتری تو پیوندزدن افراد با همدیگه داره. تو هر فرهنگی می‌شه آیین‌های قربانی رو دید؛ و باتای بحث می‌کنه که چطور این آیین‌ها، قربانی‌شونده و باقی اعضا تو تشکیل جماعت و جامعه نقش مهمه دارن.