یادداشت مجتبی شاهسون

        من چگونه اروین یالوم شدم
اروین د. یالوم
اروین یالوم، روانپزشک و درمانگر اگزیستانسیال است که در این کتاب در قالب زندگینامه ای خود نوشت به بیان اتفاقات و خاطرات خود پرداخته و درباره نوشتن کتابها و چگونگی پایه گذاری رواندرمانی اگزیستانسیال توضیح میدهد.
« من چگونه اروین یالوم شدم » به 40 فصل کوتاه ولی خواندنی با قلم شیوا و جذاب یالوم تقسیم شده است. هر کدام از این بخشها با وجود اینکه طبق سیر تاریخی و زمان پیش میروند، اما اصلا شباهتی به کتابهای تاریخی خسته کننده و کسالت بار ندارند. در هر قسمت علاوه بر خاطرات کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی که طبق ترتیب زمانی رخ میدهد، خاطرهای از مراجعان را که مرتبط با موضوع است میخوانیم یا خوابی را که باعث شده تداعی های مربوط به آن قسمت را در ذهن یالوم به وجود بیاورد، از زبان خودش میشنویم.
یالوم در این کتاب به خوبی از تاثیرات خانواده و محیط بر روی روند تحصیلی و انتخاب مسیر زندگیاش صحبت میکند. داشتن مشکلات با مادر، نداشتن حمایت عاطفی از سمت او، داشتن پدری منفعل، بودن در اقلیت مذهبی یهودی، زندگی در محله سیاهپوستان و فاصله داشتن از غیریهودیها به دلیل سختگیری خانواده به خوبی توسط او توضیح داده شده است. تمامی این مسائل کمک میکنند که دید اجتماعی و خانوادگی خوبی از یالوم به دست آوریم تا بتوانیم زیربنای تفکرات و ذهنیاتش را بشناسیم.
«من چگونه اروین یالوم شدم» شرح خوبی از تردیدها و شکستهای یالوم در درمان مراجعانش هم هست. نقاطی که او به ضعف خود اعتراف کرده و با آن مواجه میشود، ارزش بالایی دارند. این کتاب صرفا درباره موفقیتها نیست. با توجه به اینکه به تعداد قابل توجهی از جلسات درمان و بیماران یالوم اشاره شده است، خواندن درباره نتیجه گرفتن و بهبود حاصل شده در مراجعان یا رسیدن او به بن بست و تلاش و تقلا برای تغییر شیوه درمان و کمک به بیمارانش، سودمند به نظر میرسد.
قسمت قابل توجه دیگر کتاب، توضیحاتی است که او درباره شیوه و دلیل نوشتن کتابهایش ارائه میدهد. او هم درباره رمان هایش صحبت کرده و هم به کتابهای تخصصی و مسیر علمی ای که طی کرده میپردازد. خواندن این کتاب با تمام ماجراها و نکاتی که برای خواننده آشکار میکند، جذاب و دوست داشتنی به نظر میرسد. یالوم نیز در تمام صفحات کتاب با بیانی گرم و صمیمی به شیوهای دوستانه از مخاطب پذیرایی میکند.