یادداشت فهیمه

        حیف! راوی و قلم و پدرش رو خیلی دوست داشتم، به خصوص که با خاطراتم از مستور فرق داشت و غافلگیرم کرد (حداقل پنج سالی هست که چیزی از مستور نخواندم)، اما خیلی ناگهانی و کم اتفاق تمام شد. کاش بلندتر بود.