یادداشت آروشا دهقان

        خواستم پایان خوانشش رو تو دفتر برنامه‌ریزیم علامت بزنم که دیدم مصادف شده با صدمین روز دوره‌ی ترک کمال‌گراییم.
چرا برام جالب بود؟
چون این کتاب با این که به طور مستقیم ربطی به کمال‌گرایی نداره اما نشان میده که خیلی از رفتارها، شرم‌ها و احساسات ما به خاطر همین بیماریه.
خوشحالم که خواندمش. حالا، نسبت به صد روز پیش، دید بازتری از چیزی دارم که باید برای ترک و درمانش تلاش کنم.
برای همین بهتون توصیه می‌کنم که اگر مثل من با رنج کمال‌گرایی درگیر هستید، حتما این کتاب رو بخوانید.

من با ترجمه‌ی اکرم کرمی خواندم که به نظرم بهتر از ترجمه‌ی اصغر اندرودی هست.