یادداشت سید رمضان حسینی

        نسبت به دو جلد قبلیش خیلی بهتر و سر و شکل‌یافته‌تر و قوام‌یافته‌تر بود. بحثاش هم بیشتر و جدی‌تر بود. فقط 2 تا مسئله داشتم باهاش:
1. مورد اول به ویرایش کتاب وارده. کتاب از روی سخنرانی مکتوب شده و این خیلی طبیعی و متداوله. منتها مشکل این جاست که یه جاهایی از دستشون در رفته‌بود. مثلا یادشون رفته این رو حذف کنن که: فلان مبحث نیاز به بحث طولانی داره که هر وقت رسیدیم بهش توضیح می‌دیم. و طبیعیه که هیچ وقت این کتاب بهش نمی رسه!
2. من واقعا این مسئله رو نمی‌فهمم که اصرار دارن بگن این باور درباره شب قدر که امور و مقدرات در این شب مقدر می‌شن با اختیار انسان‌ها و عوامل طبیعی حوادث در تضاده؟ ضمن این که حس می کنم تفسیر جایگزینی که برای حل این مسئله ارائه می‌کنن با یه بخش‌های دیگه از سوره شاید نخونه؛ مگر این که کلا بخواهیم وجه استمراری شب قدر بعد رسول‌الله رو خیلی خیلی کمرنگش کنیم و شب قدر عظیمی که خدا قراره به‌واسطه‌ش حزن و اندوه پیامبر از سلطنت امویان رو از قلب رسول‌الله محو کنه محدودش کنیم به همون شب قدر تاریخی که یک بار واقع شد.
باز هم به قول خود ایشون من نمی دونم. اینا چیزیه که به نظرم رسیده و چه بسا غلط باشه نظرم.