یادداشت نیما اکبرخانی

        الآن یک هفته ای می شه که مطالعه ی این کتاب رو به پایان رسوندم ولی به لطف دولت تدبیر و امید یک هفته هم هست که اینترنت توی مملکت ما قطعه.
خیلی برام مهم نبود بیشتر از این منظر نوشتم که اینجا این اتفاق به یادگار بمونه .
بگذریم اما کتاب شاید آخرین تلاش بنده بود برای برقراری ارتباط با فوتبال باشگاهی و متاسفانه اینم شکست خورد
راستش من زیاد از کتاب خوشم نیومد به دلیل چون اولا اونقدرها هم به فوتبال باشگاهی علاقه ندارم و کتاب هم نتونست منو علاقمند کنه که حتی بخوام بعدها هم پیگیر وقایع باشم با تمام حواشی و نکاتی که در مورد کشورها و باشگاه ها و بازیکن ها و آدم ها گفت.
دوم اینکه من فکر می کردم اجتماعی و سیاسی تر از اینی که بود باشه که نبود 
دقیق تر گول حرف های عادل فردوسی پور در برنامه ی کتاب باز رو خوردم  که گفت خیلی اجتماعی و سیاسیه، واقعا خیلی که هیچ شاید یک کم بود اونم در حمله کردن به شرقی ها فقط خودشون که خوبن کلا.
دو نکته ی اضافه هم ذکر کنم براش 
اول اطلاعات خوب هم داشت فکر نکنید همه ش بد بود و ضعیف و ... شاید چون من خیلی فوتبالی نیستم چنین حس و حالی داشتم.
دوم خیلی قدیمیه ، سال چاپ رو نگاه کنید حتما البته برای نسخه اصلی نه چاپ در ایران کتاب سال 1994 چاپ شده و اگر آدم اندازه ی فردوسی پور و میثاقیان و نردهای فوتبالی در این حد خوره ی فوتبال نباشه کلی از کاراکترها رو نمی شناسه 
منم مارادونا و پله و گس کویین و ... رو می شناختم اما فصل های اوکراین ،آمریکا و آمریکای جنوبی و آفریقا و آسیا نه اوضاع خیلی خراب بود و کسی رو نمی شناختم 
در هر حال من که خوشم نیومد .