یادداشت Soli

        نمی دونم دلیل این که این قدر از این کتاب خوشم اومد، تعریف های زیادی بود که از موراکامی و کارهاش شنیده بودم یا خود داستانها، چون به نظرم داستان ها فوق العاده ساده بودن.
شاید هم همین سادگی لذت بخششون کرده بود.
از این مدل داستانایی که موقع خوندنشون یه حس عجیب، مثل یه مورمور خفیف تو کل وجودت پخش می شه. یه چیزی مثل حسی که موقع نوشیدن شیر کاکائوی داغ تو یه هوای برفی به آدم دست می ده. یه حس خوب که خیلی آروم شروع می شه و ذره ذره پخش می شه و حالت رو خوب می کنه.