یادداشت سیدصالح

        برای کسانی که به کتاب های جنایی و پلیسی علاقه دارند جالب است.

نویسنده تقابلی که بین عواطف دوستانه و مسئولیتی که بر دوش کارآگاه است را به زیبایی تمام بیان میکند و درگیری های درونی شخصیت داستان را به خوبی تداعی میکند.

داستان در ابتدا در دو زمان مختلف به طور تلفیقی بیان میشود. یعنی یک فصل فلش بکی به یک زمان است و فصل بعدی برای زمان حال. در شروع خواندن   این مسئله ی تغییر زمان برایم مقداری گنگ بود، ولی پس از خواندن حدود بیست صفحه با این سبک نوشتار خو گرفتم و بسیار بسیار لذت بخش شد.

موقع روایت داستان بیش از اندازه جزئیاتی که به اصل داستان مرتبط نیست را بیان میکند و برای منی که جزئیات ریز برایم اهمیت ندارد کمی حوصله سر بر بود. 

پایان غیر قابل انتظاری دارد ولی من هیجان زده نشدم.