یادداشت امیرحسین شریفی

        چند نکته به بهانه کتاب مخمصه حیوانات

پرده اول: مخمصه حیوانات با اسم اصلی Snowballs Chance در سال ۲۰۰۲ درست یک سال بعد از ۱۱ سپتامبر و ماجرای برج‌های دو قلو در آمریکا چاپ شد.

پرده دوم: جالبه بدونید که خیلی از ناشرای آمریکایی حاضر به چاپ کردن این کتاب نشدن. دلیلش چیه؟ واضحه، این کتاب نقد مستقیم سیاست‌های کاپیتالیستی آمریکاست. نهایتا این رمان توسط یه ناشر تخصصی کتاب‌های شعر چاپ شده. 

پرده سوم: تا دلتون بخواد رمان در نقد کمونیسم و مارکسیسم میتونید توی بازار نشر ایران پیدا کنید. اما برای نقد کاپیتالیسم و لیبرالیسم چی؟ من هر چی فکر کردم به تعداد انگشتای یه دست هم رمان به ذهنم نرسید. بخاطر همین مخمصه حیوانات ارزشمند هست. دلیل اصلی چهار ستاره دادنم به این کتاب هم همین موضوع هست. 

پرده چهارم: توی کتاب نظام انتخابات برآمده از دموکراسی به شکل هنرمندانه‌ای نقد میشه و نویسنده نشون میده که اصولاً توی انتخابات‌ها، آنقدرها هم مردم نیستن که انتخاب میکنن و خیلی وقت‌ها بازی چیز دیگه ای هست. 

پرده پنجم: هر چند کتاب هجویه‌ای به مزرعه حیوانات اورول هست اما به نظر من نویسنده زیر سایه اورول گیر نکرده و به خوبی تونسته مسیر خودش رو پیش ببره در طول داستان. 

پرده پنجم: توی این کتاب هم مثل مزرعه حیوانات خیلی خبری از تعلیق و فراز و فرودهای معمول برای جذاب‌تر شدن داستان نیست. 

پرده ششم: در این رمان مفهوم آزادی از منظر کاپیتالیسم به بهترین شکل ممکن به باد انتقاد گرفته شده. 

پرده هفتم: این روزها توی آثار روانشناسی، توی رسانه و توی فیلم و سریال‌ها خیلی تلاش میکنن به ما بگن که هر چی هستی و هر چی که قراره بشی نتیجه تلاش خودت هست. جان رید خیلی هنرمندانه این ماشین استحمار مردم رو نقد می‌کنه. 

پرده هشتم: دوره منبر رفتن و سخنرانی کردن برای نقد مکاتب غربی تموم شده. اگه حرف حسابی هست باید در قالب رمان، فیلم و سریال مطرح بشه تا به گوش مردم برسه. مخمصه حیوانات یه نمونه واقعی از این موضوع هست. 

پرده نهم: هرچه بیشتر رمان می‌خونم، بیشتر متوجه میشم که تموم کردن قصه چقدر کار سختی هست و چه مهارت بالایی رو میطلبه. به نظرم این کتاب هم می‌تونست جای دیگه‌ای رو برای تموم شدن انتخاب کنه. 

پرده آخر: اگر با خوندن مقدمه کتاب کنجکاو شدید درباره جاسوسی اورول برای MI6 بیشتر بدونید، کتاب خبرچین‌ها از انتشارات کتاب کوچه رو بخونید