یادداشت علیرضا فتاح

        داستان چیزی ندارد، شبیه فسق‌نامه‌هایی که بسیاری از نویسندگان مدرن، مثلا مارکز در دلبرکان...، نوشته‌اند اما با رنگ‌و‌بویی عاشقانه‌تر و پایانی جذاب‌تر. معشوقه پیکارویی است که هر چند سال یک بار در قالبی نمایان می‌شود و باز راوی عاشق را به بازی می‌گیرد و مردانی را طعمهٔ هوسبازی و طمع خود می‌کند. 
اما از این خلال، مطلوبی که دست خواننده را می‌گیرد بسیار جالب است. یوسا به واسطهٔ این پیکارسک به نحوی تاریخ اجتماعی و فرهنگی نیمهٔ دوم قرن بیستم را نوشته است. از آمریکای جنوبی و انقلاب‌های چریکی شروع کرده، به فرانسهٔ روشنفکری رفته، سر از لندن هیپی‌ها درآورده، ژاپن تکنولوژیک را به تصویر کشیده و سپس اسپانیای بازنشستگی‌اش را به رقم کشیده است. 
کل کتاب به نظرم چیزی ندارد جز همین فایدهٔ تجربهٔ زیست در این دوره از تاریخ فرهنگی.