یادداشت سید حسین مرکبی

        داعیه‌ی کتاب، ارائه‌ی روایتی از حوالی 1/1/1 میلادی است؛ به نحوی که میزان قبول هر منبع، میزان نزدیکی تاریخ نگارش آن به 1/1/1 باشد. و همه می‌دانیم که هیچ دینی، چه مسیحیت و چه اسلام، زیر تیغ تاریخ تاب نمی‌آورد. به بیان دیگر ارائه‌ی هیچ تصویر «تاریخی»ای از 1/1/1 ممکن نیست. تصویر 1/1/1 چه میلادی و چه هجری بازی با پازل هزارتکه‌ای است که ۹۵۰ تکه‌ی آن گم شده است.
با این حال 1/1/1 چه در مسیحیت و چه در اسلام، و چه برای منکران و چه مؤمنان، خاصیتی کیمیاگونه دارد. یک مؤمن به میزان غلیان ایمانش می‌کوشد به 1/1/1 بازگردد و آن را فهم کند و از آن برای امروزش توشه برگیرد و پس از تحمل رنج بسیار در این مسیر، هنگامی که به 1/1/1 می‌رسد می‌بیند هیچ خبری از تصویر روی جلد پازل هزارتکه نیست و آن‌چه سخت به آن ایمان داشته و دل بسته بوده هیچ گاه وجود نداشته و تراکم آرزوی آرزومندان است نه آن‌چه در «تاریخ» به وقوع پیوسته. از سوی دیگر بازگشت به 1/1/1 برای منکران نیز سهمگین است. یک منکر اگر تمام تلاش خود را به کار گیرد و به روایتی روش‌مند از 1/1/1 دست یابد می‌تواند به راحتی و با قدرت به پیامبری که مؤمنان مدعی پیروی از آن هستند ایمان بیاورد. آن هم ایمانی قدرتمند و ریشه‌دار به حضور یک بشر عادی مخلص و مصلح و البته همیشه بازنده در لابه‌لای صفحات تاریخ، نه کم‌تر و نه بیش‌تر. در 1/1/1 مرزهای ایمان و انکار محو می‌شود و مؤمنان به منکران و منکران به مؤمنان تبدیل می‌شوند.