یادداشت توکلی

        واقعا اعجاب‌آور بود دانستن اینکه این کتاب، مجموعه یادداشت‌هایی از وی در ۱۳ سالگی بوده!
در یک قسمت‌هایی ردپای احساسات و عواطف درگیرشده‌ی نویسنده در لحن متن مشهود است و باعث شد عمیقا در این تامل کنم که آیا لازم است همیشه در تحلیل‌ها از احساسات و عواطف و مجموعه‌ی شعور خود فاصله گرفت تا فهم درستی رقم بخورد یا نه، و اینکه اساسا چنین چیزی ممکن است؟!

بیش از جنبه‌ی تاریخی، تحلیل‌ها و پرداخت‌های فلسفی پیرامون نقد یک عبارت که مثلا فلانی در این جایگاه عرضه کرده جالب بود و اینکه نویسنده در استدلال‌آوری چطور از چندمنظر ورود میکند.

پ.ن : فاطمیه فرصت مناسبی برای ملاقات با این کتاب رقم زد.