یادداشت محمدرضا مهدیزاده

                برای من جالب بود، مگر می‌شود افرادی باشند که در این دنیا اینقدر راحت مال و ثروت خودشان را از دست بدهند، حقیقت اطرافم را نگاه کردم و چنین افرادی را دیدم، شاید ثروت فقط پول نباشد ولی ثروت های دیگه به خصوص عمر که هیچ وقت هم برنمی‌گردد را همانند خانم رانوسکی از دست میدهند، افرادی که آینده خود را به تقدیر و اینکه ببینیم چه می‌شود می‌گذراند، نمی‌دانم چرا از این داستان این را برداشت کردم و شاید چخوف هم فکر نمی‌کرد کسی از این نمایشنامه چنین برداشتی کند.
اما من تنها مشکلی که با ادبیات روس دارم، اسم‌های طویلشان هست! همین:)