یادداشت khatib

        اسم عجیب این کتاب را  از میان کتاب های نادر کمتر شنیده بودم. اسم عجیب بود و بی معنی. طرح جلد هم، نه زیبا بود و نه مرتبط بود با اسم.
اما کتاب را که شروع کردم ( گرچه ابتدای داستان کمی کند پیش می رفت)و پیشتر  که رفتم، فهمیدم که این اسم بهترین انتخاب است و این طرح با همه ی سادگی اش زیبا ترین و مرتبط ترین.
این کتاب، با "آتش بدون دود" و "بر جاده های آبیِ سرخ" و  حتی "یک عاشقانه آرام" خیلی متفاوت بود. نادر سعی کرده بود به قول خودش با روایت سرد و بدون هیچ احساس و هیجانی این داستان تاسف انگیز را بیان کند و من حتی این روایت سرد نادر را هم دوست داشتم.