یادداشت زینب

        امروز حس مصیبت زدگی و حقارت پاول پاولویچ، دُمل چرکی و متورم بر تن زندگی، و آگاهی و ملالِ ولچانینف از این امر، در من است. دو نیروی شر که  مدام از هم پیشی میگیرند، در من زاده می شوند و از درون می جوندم. هزار باره با آثار داستایفسکی خود را گم کرده و باز می یابم. اگر میخواهید حس خلأ و هیچ بودگی را در این هیاهو زیست کنید، همیشه شوهر/ شوهرباشی را بخوانید. کلاً داستایفسکی بخوانید. :)