یادداشت آسمان احمدی

        گاهی وقت‌ها فکر می‌کنم اگر می‌شد در زمان سفر کرد، چند نفر از ما می‌خواستیم گذشته را عوض کنیم؟ و چه چیز از گذشته را تغییر می‌دادیم ؟

شما چند بار تو زندگی آرزو کردی کاش می‌شد برگردیم عقب؟؟
یه چیز کوچیک رو تغییر بدیم.
یه دوستت دارم نگفته رو بگیم.
یه نرو رو محکم‌تر بگیم.
یه بمون رو گریه کنیم.
..
یا جلوی حادثه‌ی جهانی را بگیریم؟!
قطعا به این سادگی‌ها نیست، هرچیز بهایی داره و ما...
اصلا کداممان حاضر بودیم بهای سنگین دست‌بردن در تاریخ را بدهیم و با اثر پروانه‌ای آن بجنگیم، فقط به امید اینکه حال و آینده کمی بهتر شود؟
...
 ۱۱.۲۲.۶۳ داستان مردی‌است که این فرصت را پیدا می‌کند.
فرصتِ رفتن به گذشته، ایستادن در روزهای خاکستری تاریخ و تلاش برای نجات جان اف کندی. 
اما استیون کینگ این‌جا فقط از یک مأموریت تغییر تاریخ نمی‌گوید؛
از عشق، از تنهایی، از بهایی که برای عشق و رویا می‌پردازیم، سخن می‌گوید.
از اینکه گاهی گذشته آن‌قدر در خودش گره خورده که نمی‌گذارد کسی تغییری در آن بدهد و یا حتی تغییر آن تفاوت چندانی در نتیجه اعمال نمی‌کند.
انگار سرنوشت لجوج‌تر از آن است که یک انسان فانی تغییرش بدهد.
..
زمانی که این کتاب را می‌خوانی، مدام دلت می‌خواد برای زندگی گریه کنی، برای تک تک لحظاتی که از دست میدهی و جزو گذشته‌ی دست نیافتنی می‌شود که کاش میشد تغییرشان داد.
.
وقتی ۱۱.۲۲.۶۳ رو می‌خونی، می‌فهمی که گذشته یه موجود زنده‌ست...
با زخم‌هاش، با رازش، با لجاجتی که نمی‌ذاره هیچ‌چیزی تغییر کنه
مگه اینکه خودش بخواد...
.
روند کتاب به نسبت کند هست و برای یک کتابخوان به نسبت حرفه ‌ای مناسبه. گاهی ممکنه صفحه‌ها از مشکلات تدریس و یا روزهای کسل کننده شخصیت بخوانید، ریتم آرامی داره و حوصله‌ی خواننده رو می‌طلبه..
در کلیت داستان و انتخاب این سوژه شگفت انگیز رابطه علل و معلولی و اثر پروانه ای به چشم میخوره ، از ابتدا تاااا انتها.
این کتاب مثل یک سفره سفری در ژانرهای عاشقانه، تریلر، علمی تخیلی، تاریخی  که لذت خواندنش را چند برابر میکند
سفری که در پایان آن ادم شروع کننده کتاب نیستی!!