یادداشت زهرا کریمی

        این کتاب حس عجیبی به من داد—ترکیبی از اندوه، ستایش، و نوعی شوخی گزنده با واقعیت. وقتی از چشم مردی نگاه می‌کنی که در یک گاوصندوق زندگی می‌کند، با کبوترش، و آرمان‌هایی عجیب، ناگهان مرز بین دیوانگی، معنا، و قهرمانی مبهم می‌شود. حس می‌کنی داری به آدمی نگاه می‌کنی که جهان را بهتر از همه فهمیده، اما کسی او را جدی نمی‌گیرد.
برایم مثل تماشای یک پانتومیم غم‌انگیز بود؛ خنده‌دار، ولی در عمقش تلخ و انسانی
مردی با کبوتر نقدی‌ست بر دنیای سیاست، رسانه‌ها، و قضاوت‌های جمعی.