یادداشت ایمان نریمانی

        دنیل لاینز روزنامه نگار کهنه کار بخش فناوری نشریه نیوزویک است و زندگی خوب و آرامی دارد تا اینکه صبح یک روز معمولی، تماسی تلفنی خبر از بیکاری اش می دهد. این پایان غم انگیز برای لاینز 51 ساله شروع سفری به دنیای استارتاپ ها و به طور خاص استارتاپ #هاب_اسپات است. 
هاب اسپات استارتاپی در حوزه بازاریابی است که بسیاری از فعالان این حوزه آن را با بازاریابی درونگرا و مقالات مفیدش در این حوزه می شناسند.
لاینز در حدود یکسال کار برای هاب اسپات، فرهنگ و رفتار های سازمانی آن را با نگاهی موشکافانه مورد کند و کاو قرار می دهد و خاطرات خود را با جزئیات برای خواننده شرح می دهد.
مهم‌ترین نکته ای که خواننده با آن مواجه می شود، رویکرد فرقه‌گونه‌ی مدیران و کارکنان است. استارتاپ ها زبان، پوشش و رفتار خاصی دارند که در شرکت های معمولی وجود ندارد. به علاوه رهبر فرقه تقدس خاصی دارد.
کم تجربگی و سن کم کارکنان که بسیاری از آنها اولین تجربه کاریشان را سپری می کنند باعث می شود تا با پاداش های ظاهری از بسیاری از حقوق واقعی کاری صرف نظر کنند و بسیار هم راضی باشند. تبعیض نژادی، تبعیض سنی و عدم شفافیت هم از دیگر نکاتی است که نویسنده به آن اشاره می کند.
در بخش های زیادی از کتاب نویسنده با بررسی دنیای استارتاپ های سیلیکون ولی به این یافته اشاره می کند که غالب شرکت‌های استارتاپی نه تنها سودده نیستند که ضررده هم هستند، اما با هیاهو و جوسازی، ارزش سهامشان در بازار بورس را به طور غیرواقعی بالا می‌برند و در واقع حباب درست می‌کنند. درنتیجه بنیانگذاران و سرمایه‌گذاران اصلی پول بسیار خوبی به جیب میزنند.
کتاب از چند جنبه بسیار اهمیت دارد؛ اول نثر روان و داستانی و کشش آن، به اضافه قلم فوق العاده نویسنده و طنز بی نظیری که باعث می شود نتوانید آن را زمین بگذارید؛ و دوم نگاه متفاوت و نقادانه به دنیای استارتاپ ها که برای علاقه مندان به این حوزه جذاب خواهد بود.
در کنار همه اینها نباید از ترجمه عالی و روان آقای سعید قدوسی نژاد و چاپ خوب نشر اطراف هم غافل شد که خواندن کتاب را بسیار دلچسب تر کرده بود.


بخش هایی از کتاب

اوضاع مسخره ای است و همه چیز کمی مصنوعی به نظر می رسد، انگار همه سخت در تلاش اند به خودشان بقبولانند کارشان باحال است و بهشان خوش می گذرد. 

واردشان کن، شیره جانشان را بکش، پرت شان کن بیرون، آدم جدید بیاور. مدل کار همین است.

برای کسانی کار  می کنم که صندوق ورودی ایمیل شما را با ایمیل های جفنگ پر می کنند، معادل آنلاین بازاریاب های تلفنی مزاحمی که سر شام زنگ میزنند تا به شما پنجره های تازه یا پنل خورشیدی پشت بامی بفروشند.

وارد شدن به اینجا حسی شبیه پا گذاشتن به جزیره ی دور افتاده ای دارد که چند نفر سال ها در آن زندگی کرده اند. در تنهایی برای خودشان قوانین و آداب و رسوم و آیین و زبانی ایجاد کرده اند و حتی تا حدودی دنیای دیگری برای خودشان ساخته اند.

در کار جدید، کارفرما ها می توانند از کارکنان انتظار وفاداری داشته باشند؛ اما هیچ لزومی ندارد به کارکنانشان وفادار باشند.

این است کار جدید اما خوب که نگاه کنید می بینید چیزی جز نسخه تازه ای از داستانی کهنه نیست، همان قصه استثمار نیروی کار توسط سرمایه. فرقش این است که این بار لبخند پت و پهنی هم روی صورت استثمارگر نشسته.