یادداشت Fshafiee

        بخش اول :
کتاب با جمله ی " مامان امروز مرد شاید هم دیروز ، نمی‌دانم ." شروع شد . میخکوب شدم !
بی تفاوتی کامو درگیرم کرد ! برخلاف اکثریت که انگشت اتهام را به سمت مورسو گرفتند و بی تفاوتی او را  بیمارگونه تلقی کردند در پس ذهنم یک کنجکاوی در مورد مادر داشتم ، مادری که در آسایشگاه گذاشته شده بود ولی در رابطه با شخصیت و رابطه اش با مورسو پرداخته نشد.

بخش دوم :
ادله های مجرم شدنش برایم مسخره و پیش پا افتاده بود.
اون دیگر مسئول قتل یک عرب نبود ، بلکه مسئول درست عزاداری نکردن برای مادرش بود. 

کتاب پر از نماد بود فکر میکنم دادگاه نمادی از ما(جامعه) است .جامعه ای که بدون این که اطلاعاتی درستی ازمورسو و  شخصیتش حتی رابطه ی خانوادگیش داشته باشیم داریم بهش برچسب بی حسی و بی تفاوتی می‌زنیم . 
به نظرم این هنر نویسندگی آلبر کامو رو نشون میده که کاملا غیر مستقیم ما رو تبدیل به دادگاهی که کرده، که خودمون متوجه این قضاوت و داوری نیستیم.