یادداشت سارا دهقانی

        از آیدا به خاویر.
این کتاب زیبا بود.
اولش که دنبال داستان واحد بودم حوصله‌م داشت سر می‌رفت اما چند تا نامه که گذشت فهمیدم هر نامه مثل شعر می‌مونه و دارم دنبال چیز اشتباهی می‌گردم.
آیدا همه ی جزئیات رو برای خاویر تبدیل به شعر کرده بود.
هر اتفاقی که می‌افتاد٫ هرکاری که می‌کرد و هرکسی که می‌دید.
آیدا روزهاش رو برای خاویر از نو می‌سرود.
جوری با جریان زندگی همراه بود که انگار نه انگار رنج های زیادی رو به دوش می‌کشه.
اینقدر قوی بودنش خیلی منو تحت تاثیر قرار داد.
شاید یه وقتی اگه رنج های زندگی آزارم دادن ٫ دوباره بخونمش.