یادداشت حسن عليزاده

        نوشتن درباره‌ی «آن‌چنان‌تر» کاری است سهل و ممتنع. از یک سو پیداست که نویسنده برای تک‌تک واژه‌ها وسواس به خرج داده؛ و از سویی دیگر، این دقت گاه فراتر از ظرفیت قصه‌ها می‌رود. شاید هم قصد نویسنده همین بوده؛ نشان دادن قابی ساده و در عین حال عمیق از روزمرگی زندگی آدم‌های معمولی اطرافمان. اما چه کنیم با آن حوادثی که نه به منطق، که به جبر قلم و لفاظی نویسنده متکی‌اند؟

«آن‌چنان‌تر» درست مثل انشای شاگرد اول کلاس است؛ انشایی با بهترین جمله‌بندی‌ها، اما با موضوعی که آن‌قدرها هم کشش و جذابیت ندارد.