یادداشت |زینب|

        بگو کجای جهانی؟ کدام شهر؟ بگو!
قطارهای جهان ایستگاه می‌خواهند

کتاب: #هنوز_باران_است
از: #میترا_سادات_دهقانی

در نگاه کلی اشعار حال و هوای زنی در مسیر و جاده را روایت می‌کند و منحصر به حس زنانهٔ مختص به خانه نیست.

در ده شعر از سی و پنج شعر این کتاب از ردیف‌های بالای دو کلمه استفاده شده که این اتفاق تازگی اشعار را به دنبال داشته‌ست. ردیف‌هایی مثل:
١» کسی بودم:
در خانه عکس‌های زیادی هست،
از من که در کنار کسی بودم

٢» قشنگ‌تر است:
بگو که آبیِ این پیرهن قشنگ‌تر است

٣» گریه کنیم:
بیا فروغ بخوانیم و خوب گریه کنیم


نکته‌ای که در کتاب آزارم می‌داد تکمیل نشدن مصرع اول و ادامه پیدا کردن آن در مصرع دوم بود که ابن اتفاق در کتاب کم هم نبود:

_ دلیل اشک مرا نپرس چون که بهانه 
برای آدم تنها فراهم است همیشه

_ زنیم و خالق‌مان آفرید ما را تا
بدون هیچ دلیلی غروب گریه کنیم