یادداشت محمد مهدی شفیعی

        من کتاب رو کامل نخوندم.
چیزی که در ادامه نوشتم بر اساس تجربه خوندن جلد دیگیری از این مجموعه و یک سوم همین کتاب هست.

توی پرانتز بگم که این رو من تازه دارم سعی می‌کنم یادبگیرم و شاید بد نباشه به شما هم بگمش؛ من دارم سعی می‌کنم از یک کتاب اون بخش‌هایی رو بخونم که واقعاً برای من کاربردی هست و اگر فهمیدم کتابی مناسب من نیست دست از تلاش کردن بی نتیجه برداردم. البته می‌دونم که این قاعده برای همه کتاب‌ها کارساز نیست.

بریم سروقت خود کتاب. 
خوندن سفرنامه‌ها تجربه لذت بخشی هست واقعاً؛ مخصوصاً اگر امکان سفر برامون وجود نداشته باشه. این مجموعه امتیازی که به نسبت سایر سفرنامه‌ها داره این هست که امکان سفر در زمان و مکان رو همزمان برای شما فراهم می‌کنه ؛) البته همین امتیازش رو من دوست نداشتم و برای همین بود که کتاب رو تمام نکردم. 

یک امتیاز دیگه‌ای که این سفرنامه داره هم این هست که یک سفرنامه، نوشته شده توسط یک مسافر نیست و چند تکه از سفرنامه‌های افراد مختلف هست.

دو مورد هم من خیلی دوست داشتم موقع خوندن این کتاب و جلد دیگه‌ی این مجموعه داخل کتاب باشه که نیست هم همینجا می‌گم: یک اینکه یک توضیح کوتاه از شخصی که ما سفرنامه‌ش رو می‌خونیم می‌تونست خیلی جالب و کمک کننده باشه. و دوم هم اینکه وجود/ اضافه کردن نقشه، تصویر و نقاشی از مثلاً لندن اون زمان می‌تونست جذابیت این کتاب رو چند برابر کنه.