یادداشت فاطمه صابری فر

        ژانر جنایی داستان هیچ وقت مورد علاقه‌ام نبوده و این اولین کتابی بود که توی این ژانر و از آگاتا کریستی خواندم. اولش با بی‌میلی گفتم فقط دو صفحه میخوانم ببینم چطوریه اما نصف شب وقتی به خودم آمدم که بیش از نیمی از کتاب را خوانده بودم. عینِ ۲۸۰ صفحه را توی کمتر از ۲۴ ساعت تمام کردم. داستان خیلی خیلی جذاب و گیرا بود. من هم پا‌به‌پایِ پوآرو دنبالِ قاتل می‌گشتم و در پایان شوکه شدم. 
اما جدایِ از همه اینها، این داستان کلاسیک است پس ما با چیزهایی مثل پی‌رنگ کلاسیک، توصیفات ایستا و گاهی متنِ گزارش‌گونه طرفیم. اما خب خواندن آثارِ پایه و کلاسیک مثل چیزهایی است ‌که در موزه می‌بینم. قطعا کامل و ایده ‌آل نیست اما مهم حتما هست.