یادداشت ماهان خلیلی

        "گاهی مرده بهتر است همان مرده بماند" 

چندسال پیش اقتباس سینماییش رو دیده بودم، که به نظرم در کنار 1912،جزو بدترین اقتباس‌های استیون کینگ قرار میگیره. روند داستانیش هم کمی متفاوته. 
این رمان رو استیون کینگ ترسناک‌ترین کتابی میدونه که نوشته؛ترسی که ریشه در واقعیت داره. 
حیرت‌انگیزه که کینگ با چه جزئیات دقیقی دست به خلق تمام صحنه‌های کتاب میزنه، به‌طوری که اون اتفاق، با تمام جزئیاتش توی ذهن ثبت میشه. 
کتاب شامل سه بخش میشه. در کل داستان روند آهسته‌ای داره اما استیون کینگ با روایت داستانی جذابش، کاری میکنه که تا پایان ادامه داستان رو بخونیم. 
شخصیت‌ها بسیار واقعی‌اند، روابطشون باهم، احساساتشون، رفتارشون، تفکراتشون، همه‌چیز. جوری نیستن که از یاد برن. 
درهرصورت، کتاب بسیار جذابیه.