یادداشت فهیمه محمودی

        اول از همه باید بگم نمیدونم محتوای کتاب و اسم نویسنده بود که جذبم کرد و به دلم نشست یا صدای راوی؟
حتما کتاب رو با صدای نیما رئیسی گوش بدید. 
کتاب در ژانر جنایی_معمایی نوشته شده اما کلی سوال بی جواب یا کار بی دلیل داره که میتونه نکته منفی باشه. و تو اگه جنایی خون باشی، از همون مکالمه اول، یه چیزایی دستت میاد و دنبال نشونه هایی تا معما رو حل کنی و نویسنده هم، این کار رو برات سخت نکرده. کتابهای خوب با این ژانر، تا فصل آخر، برات غافلگیری دارن و نمیذارن دست راوی یا شخصیت مرموز واست لو بره و اعتمادت رو بهشون از دست بدی، اما این کتاب اینجوری نیست و خواننده، برخلاف راوی که نمیدونم چرا اینقدر ساده است، خیلی سریع میتونه نکات و دیالوگهای مشکوک رو بفهمه.
در کل به عنوان یک کتاب ایرانی تو این ژانر خوب بود.