یادداشت かなし

        خیلی کتاب رو دوست داشتم.💚🌱🙂
این رُمان کوتاه تصویری عمیق و تأمل‌برانگیز از تنهایی ذهنی، کشمکش‌های درونی، و ناکامی در برقراری ارتباط با دنیای بیرونه. تورگنیف خیلی خوب تونسته اون حس واقعی "درک‌نشدن" و "بی‌تأثیری" رو نشون بده که اغلب انسان ها به خصوص (درون‌گراها)، در جامعه‌های پر از توقع و عملکردمحور، تجربه می‌کنن.نکته ی مهم دیگه اینه که کتاب به نظرم فقط شرح حال یک فرد منزوی نیست؛ بلکه نقدی زیرکانه‌ست نه فقط به جامعه‌ی روسیه‌ی اون زمان، بلکه برای کثیری از انسان‌هایی با توانایی‌های فکری بالا، که به‌خاطر ساختار پوسیده‌ی اجتماعی و سیاسی، فرصت بروز و تأثیرگذاری ندارن، نداشتن و نخواهند داشت:)