یادداشت علی قنبری
دیروز
یه توضیح مختصر از کتاب بدم اول:
اساس کتاب بر روی این عبارت هیت که باید جامعه و حکومت اولا ۲ ماهیت جدا باشن و ثانیا همیشه در تقابل هستن! برای همین یک نموداری خلق می‌کند که در محور عمودی قدرت حکومت و در محور افقی قدرت جامعه رو به تصویر می‌کشه.
به تناسب این مسئله و نموداری که ذکر شد کتاب برای اداره حکومت‌ها ۵ مدل مختلف رو در نظر می‌گیره و ادعا می‌کنه در جهان این ۵ مدل به صورت کلی در حال رخ دادن هستن!
۱. لویاتان مستبد(نمودار به شدت در بخش قدرت حکومت پیش رفته)
۲. لویاتان غایب(نموداری که به شدت در سمت قدرت جامعه پیش رفته)
۳. لویاتان کاغذی(نمودار در بخش قدرت حکومت کمی پیش رفته اما همچنان در بخش جامعه زیاد پیش نرفته)
۴. لویاتان هندی(نمودار در بخش جامعه پیش رفته اما آنچنان بخش حکومت رشد نکرده)
۵. لویاتان مقید(جامعه و حکومت به اندازه‌ی کافی رشد کردند و همچنان در حال رشد هستند! در این مدل لویاتان جامعه و حکومت هر دو در جدال هستن که بزرگ بشن اما با هم برخورد مستقیم نمی‌کنن که منجر به سقوط جامعه بشن. در واقع در رقابت‌اند!)
کشورهایی که لویاتانشان مقید است، در واقع در دالان باریک آزادی قرار دارند!
نکته: لویاتان می‌شود نوع قَیِّمیَّت حکومت!
در آخر هم نویسنده(دارون عجم اوغلو) به این نتیجه می‌رسد که تنها راه رستگاری ملت‌ها این است که همه‌ی مردم جامعه بخواهند که کشور خود موفق شود.
و همچنین او معتقد است که لیبرال دموکراسی جایی‌است که موفقیت خود را بیشتر نشان می‌دهد.
این یک دید کلی نسبت به مطالب کتاب هست!
من خودم چندین نقد مهم نسبت به کتاب دارم در حالی که بعضا مواردی که می‌گه رو قبول دارم!
بزرگترین نقد من اینه که اساس جامعه بر محور این در نظر گرفته شده که هر شخص باید اولا به فکر خودش باشه و این رو به قامت جامعه هم می گیره! به طرزی که نظرش اینه که جامعه و حکومت باید با هم رقابت کنن!
در حالی که این جامعه‌ای خلق می‌کند پر از عدم اعتماد به دیگران!
بعد با این پیش فرض انتظاری که نویسنده دارد این است که کل آحاد جامعه وارد جنب و جوش بشن و بخوان برای کشور کاری کنند!
این در حالی‌ست که وضعیت فعلی کشورهایی که به قول نویسنده در دالان هستن بخاطر عدم اعتماد و اهمیت دادن آدم‌ها به هم، از لحاظ انسانی تاسف بار است.(اشاره دارم به اینکه وقتی کسی جلو دیگران مورد حمله قرار می گیرد، ولکنش دیگران غالبا ترک صحنه یا بهترین حالت فیلمبرداری است) اما همین مردم اگر مسئله پول یا نفع شخصی باشه حاضره دیگری رو زیر پا له کنه(اشاره به جمعه سیاه)
پس عملا همچین نظری درست در نمیاد و تنها راه اینکه جامعه به جای عدم اعتماد به هم، همه به هم اعتماد داشته باشن و حکومت و جامعه جنبه‌ی یک دستی بگیرد!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.