یادداشت آرش میراحمدیان

        خوندن این کتاب دردناک بود. اینجا اون بخش از زندگی کروآک رو می‌خونیم که بعد از «در جاده»س وبه شدت تلخه. تلخه اینکه می‌بینی چطور سل پارادایز سرخوش تبدیل شده به جک دلوز غمگین و پارانویید که دیگه دوستاش رو هم به زور تحمل می‌کنه. خیلی هم چیز خفنیه‌ها اینکه اینجوری عوض شدن دوره‌های زندگی و تغییراتش رو ببینی. از این خیلی خوشم اومد که خودش هم می‌گه شهرت روی نوشتنش تأثیر خاصی نداشته و اون به هرحال داره داستان خودش رو تعریف می‌کنه، فقط الان پول و افسردگی بیشتری داره. کارهای کروآک رو دوست دارم چون خود خود زندگی‌ان و قابل درکن و خیلی راحت می‌شه تغییرات زندگی رو توی اونا دید.