یادداشت علی طالب‌لو

        مکتب تفکیک یکی از مکتب‌های اعتقادی است که به مخالف با فلسفه و فلسفه‌ورزی شهرت دارد. این کتاب، حاوی بازنمایی اعتقادات مکتب تفکیک و جواب به اشکالات و اعتقادات آنان است.
کتاب از یک مقدمه، سه بخش و یک خاتمه تشکیل شده است.
نویسنده در ابتدای کتاب، شخصیت‌های مهم مکتب تفکیک را معرّفی کرده و زندگی‌نامه مختصر آنان را مطرح می‌کند و سپس به اشکالات آنان در نه فصل می‌پردازد.
فصل اول: اهداف خلفا از ترجمه فلسفه یونانی به زبان عربی و استفاده از این اهداف برای مقابله با مکتب اهل‌بیت.
فصل دوم: مخالفت امامان شیعه و اصحاب نزدیک ایشان با فلسفه‌ورزی.
فصل سوم: مخالفت بسیاری از فقها و محدّثان با فلسفه.
فصل چهارم: اشکال‌هایی به روش فلسفی برای رسیدن به معرفت.
فصل پنجم: بی‌توجهی فیلسوفان به محدودیت عقل و لزوم مراجعه به وحی در کشف حقایق عالم.
فصل ششم: عدم نیاز به فلسفه در فهم متون دینی.
فصل هفتم: فلسفه اسلامی و تأویل متون دینی. این مسئله مهم‌ترین استدلال مکتب تفکیک علیه فلسفه اسلامی است و به نوعی هسته اصلی تفکر آنان را تشکیل می‌دهد.
فصل هشتم: فراگیری فلسفه اسلامی حرام است و در بهترین حالت ممکن ضرورت ندارد.
فصل نهم: شرایط لازم برای حرکت به سمت فلسفه پویای اسلامی.
نویسنده تتبع بسیار خوبی در تفکر متفکرین مکتب تفکیک از جمله آقای سیدان، علامه حکیمی، شیخ مجتبی قزوینی و میرزا مهدی اصفهانی داشته است و مجموعا توانسته جواب‌های خوبی به آراء اهل تفکیک بدهد لکن به گمان من نتوانسته به صورت دقیق و درست به سوال‌های فصل پنجم و هفتم جواب بدهد.
البته معتقدم این کتاب بهترین کتاب برای بررسی آراء مکتب تفکیک است و خواندنش برای پژوهشگران فلسفه اسلامی ضروری است لکن مخاطب غیر تخصّصی نیز می‌تواند با درصد زیادی از مطالب کتاب ارتباط برقرار کند.