یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب حاضر داستان زندگی ونسان ونگوگ به تحریر ایرونیگ استون است. نویسنده برای نوشتن این کتاب به محل زندگی نقاش رفته و از نزدیک مشاهده‌گر آنجا بوده. همچنین از نامه‌های ونگوگ حداکثر بهره را برده. گرچه داستان گاهی غیر واقعی می‌شود اما دور از واقعیت هم نیست. نامه‌های ونسان به برادرش از منابع مهم برای گردآوری این کتاب مهم است. وقتی نام ونسان ونگوگ به میان می‌آید ناخودآگاه تابلوهای کارتونی و جنون وار او در ذهن تجلی می یابند. به نظر من تابلوهای نقاشی هر کس جلوه گر درون اوست پس خواندن زندگی‌نامه‌ی نقاش کم لطف تر از دیدن آثار او نیست و حتی لازم است. خصوصا اگر داستانی نوشته شده باشد. 
نامه هایی که ونسان از خانواده اش دریافت می‌کرد بیانگر نارضایتی ها و اعتراض‌های پدرش بود‌. او ونسان را فردی بی‌عار می‌دانست که باید به فکر شغل مناسب برای خود و مفید بودن در جامعه باشد. ونسان نقاش پراحساسی بود که در اوج موفقیت خود به جنون رسیده و تراژدی‌ای تلخ برای تاریخ هنر به جا گذاشت. این کتاب بیوگرافی ونسان است که در قالب داستان بسیار جذاب آورده شده است. مشخص است که نویسنده کتاب به نقاشی آگاهی حتی تکنیکال دارد و این مهم سبب خواندنی تر شدن کتاب شده است.
نویسنده ما را با زندگی پرتلاطم و پراحساس ونگوگ آشنا می‌کند. مانند دست و پنجه نرم کردن او با فقر و تمام لحظاتی را که در جنون سپری کرد یا از روایتهای مختلفی که از بریده شدن گوش ونگوگ تا عشق او به یک روسپی طرح می‌کند. 
رابطه ونسان با برادرش تئو در طول داستان شدیدا خواندنی است. برادری که هیچوقت از او ناامید نشد و همیشه به او ایمان داشت.
اگر علاقه مند به خواندن زندگی نامه مشاهیر هستید این کتاب جز بهترین زندگی نامه هاست.