یادداشت الهه عباسیون

        بعد از مدت‌ها که از فانتزی‌های تألیفی ایرانی ناامید شده بودم، این کتاب رو خوندم. خیلی راضی‌ام، خیلی زیاد. صادقانه بگم، انتظار نداشتم این‌قدر خوب باشه. هم محتوا و هم شیوه نگارش خوب بود. شخصیت‌ها زیادی سفید نبودن، هرچند تنها اشکالی که ازش می‌تونم بگیرم، این بود که نمی‌شد با شخصیت‌ها خیلی ارتباط برقرار کرد. جلد اول این رمان یک پایان‌بندی خوب هم داشت، طوری که مشتاق جلد دوم شدم. نویسنده یک موضوع فانتزی غیربومی رو خیلی خوب بومی کرده بود. تاریکی و وحشت آخرالزمانی با از گور برخواستن مردگان.