یادداشت سیدمحمدصالح عامری

        هیچ چیز در این عالم اتفاقی نیست؛
بر اثر حادثه نیست؛
بر اثر شانس نیست.

شهادت هدف نیست؛
مزد عمری مجاهدت است؛
مزد عمری خودسازی است؛
مزدی عمری تقوا، حلال و حرام کردن است.

سالهاست که باور کردم کتاب ها، اتفاقی در مسیرم قرار نمی گیرند. بسیار پیش اومده که کتابی رو شنیدم، معرفی شده یا به طریقی خریدم. اما رفتند و خودشون رو بین کتاب های در صف خوانده شدن، پنهان کردند تا سر وقتش ...
حدود یک سال پیش این کتاب رو خریدم و امشب، در نزدیکی ایام شهادت شون، مهمان قاسم حاج قاسم شدم.
چه روزها و ساعات سختی دوباره برام زنده شد ...
مدتی بود، کتابی من رو به بی خوابی ننداخته بود. خصوصا با حجم کاری عجیبی که از چهارشنبه علی الطلوع تا آخرین دقایق پنجشنبه شب داشتم و ادامه اش رو باید جمعه علي الطلوع تکمیل کنم.

اما حکمت اینکه بیدار نگه داشته شدم تا این ساعت رو نمی دونم.
آقا وحید، خودت می دونی که سالهاست وقتی از محضر سیدالکریم و علمای مدفون در آستانشان مرخص شدم، مستقیم از طریق شبستان خدمتت رسیده ام. چه زمانی که بی همسایه بودی و چه وقتی سیدِ جلادتی و حسين امیرعبداللهیان رو در جوار خود دیدی.
به حق اون ساعات، 
به حق روضه هایی که بر مزارت خوانده اند، 
به حق کربلا و مشهدی که دوست داشتی مشرف بشی ولی نشد و به جای زیارت، دائم الحضور شدی
شفاعت مون کن و گره از کار همگی مون باز کن