یادداشت منتظرت میمانم روی همان نیمکت چوبی پاییز🍁 منتظرت میمانم روی همان نیمکت چوبی پاییز🍁 1403/7/6 و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود فردریک بکمن 4.1 57 یک نوه و پدر بزرگ با حرفای قشنگ و دلنشین، حرف هایی که می زنن واقعا قشنگه🌹به نظر من کسی این کتاب رو بیشتر درک میکنه که درگیر آلزایمر بوده یا کسی از یک بیمار آلزایمر دار مراقبت می کنه. کاشکی همه نوه و پدربزرگا همین جوری باشن😊 12 0 2 (0/1000) نظراتتاکنون نظری ثبت نشده است.
